Dva gavrana, licem u lice. Poov gavran kljuje mi srce jer se on mojom krvlju hrani da bi kreštao: nikad više, nikad više. Glas u dnu tunela, odjek u pustoj pećini. Drugi gavran, onaj sa ulaznih vrata, koji nije svestan svoje samoće (a ni tuđe, očigledno), tromo se spustio sa dovratka i sleteo na Lukasovu dušu.
